Agility – to sport, który mogą uprawiać psy rasowe i kundelki (tylko w mistrzostwach Polski i świata startują wyłącznie rasowe). Zwierzęta muszą być zdrowe i nie mieć nadwagi, wskazane jest prześwietlenie stawów w kierunku dysplazji (zwłaszcza u ras ze skłonnościami do tego schorzenia) i zrobienie EKG serca. Czworonogi pokonują stacjonaty (hopki), tunel sztywny i miękki, koło, slalom, murek, skok w dal, przeszkody ze strefami kontaktu – palisadę, kładkę i huśtawkę (pies przynajmniej jedną łapą musi dotknąć strefy wejścia i zejścia), stół. Tor trzeba pokonać w określonym czasie i w ustalonej przez sędziego kolejności.
 
Źródło: http://psy.pl

Coursing – są to wyścigi, w których psy gonią atrapę ofiary, która jest ciągnięta za sznurek po ziemi na naturalnym terenie, w którym mogą uczestniczyć wszystkie rodowodowe rasy psów. Jednakże najbardziej popularne są wyścigi pary chartów tej samej rasy, gdzie każdy z nich jest oceniany osobno i otrzymuje za to punkty. Psy do biegu wypuszczane są z ręki, a biegną w specjalnych czaprakach albo obrożach, które są w kolorze czerwonym i białym, a także mają na sobie specjalny kaganiec. Jest to koniczne, ponieważ czasem zbyt ambitne psy po dobiegnięciu do celu, czyli do wabika przegryzają linkę i go po prostu kradną. Wabik, za którym psy biegną przeważnie jest wykonany ze skóry lub podobnego materiału w kolorze jasnym. Biegi organizowane są w naturalnym środowisku, przeważnie na piaszczystym lub trawiastym terenie.
 
Źródło: http://psy-pies.com/

Dogtrekking – jest niczym innym, jak wędrowaniem z psem. Gdy już naprawdę zdecydujemy się na dogtrekking, czyli spędzanie wolnego czasu z naszym psem, powinniśmy zastanowić się czy chcemy robić to rekreacyjnie, czy czysto sportowo. W Polsce zawody w tej, należącej do ekstremalnych, dyscyplinie rozgrywane są na dystansie 50 kilometrów, gdzie zawodnicy pokonują trasę w siedem do piętnastu godzin. Pomimo, że u nas wszystko dzieje się raczej na płaskim terenie i tak nie wszyscy dochodzą do mety. Na zachodzie, czy chociażby w Czechach, ten ekstremalny, wytrzymałościowy sport rozgrywany jest na ogół na dystansie ponad 100 kilometrów z limitem czasu przejścia. Teren jest często górski, co jeszcze bardziej utrudnia marsz. Każdy uczestnik jest zdany sam na siebie.
 
Źródło: http://psy.pl

Flyball – Jego początki umiejscowione są w południowej Kalifornii i sięgają późnych lat 60’tych. Nazwa pochodzi od piłki, która jest wystrzeliwana przez boks, a następnie łapana przez psa. Flyball to sport bardzo popularny za naszą południową i zachodnią granicą, a także za oceanem. W Polsce zaczyna cieszyć się coraz większym zainteresowaniem. Flyball to sztafeta psów, które biegną po torze złożonym z 4 przeszkód (hopek) i boksu. Dwie drużyny startują jednocześnie na dwóch, rozstawionych równolegle torach. Pomiar czasu odbywa się za pomocą fotokomórek ustawionych na linii startu/mety. Psy biegną kolejno przez 4 przeszkody, odbijając się od boksu łapią wystrzeloną piłkę, a następnie wracają przez hopki i mijają się z kolejnym psem na linii startu/mety.
 
Źródło: http://psy.pl

Dog Frisbee – sport, polegający na rzucaniu dyskiem frisbee przez człowieka i chwytaniu go przez psa.
Wyróżnianych jest kilka  kategorii:
Superminidistance – na specjalnie wyznaczonym polu pies aportuje dysk.
Timetrial – wykonanie dwóch 20-metrowych rzutów, złapanych przez psa, w jak najkrótszym czasie.
Longdistance – wykonanie jak najdłuższego rzutu.
Freestyle – człowiek pokazuje różne techniki rzutów, a pies różne chwyty. Wszystko to jest zebrane w zgrabny układ z muzyką.
Dogdartbee – rzucanie talerzyka tak aby pies złapał w odpowiedniej strefie.
 
Źródło: [Wikipedia]

Obedience to dyscyplina sportowa oparta na ścisłej więzi psa z przewodnikiem, na wzajemnym kontakcie i współpracy. Pies powinien odczuwać przyjemność z wykonywanych ćwiczeń – uczy się wtedy nie tylko chętniej, ale i znacznie szybciej.O ile przygotowanie psa do zawodów na szczeblu międzynarodowym jest długie i trudne, o tyle start w zawodach niższych klas może być świetną zabawą i leży w zasięgu możliwości każdego przewodnika oraz psa.
 
 
 
 
 
Źródło i więcej: http://psy.pl

Ratownictwo – W większości psich sportów chodzi głównie o dobrą zabawę, jest jednak dyscyplina, w której sportowa walka przekłada się na coś więcej. na większą liczbę uratowanych ludzi. W 2006 r. dwie organizacje kynologiczne FCI oraz IRO, nawiązały współpracę w zakresie szkolenia psów ratowniczych. Jej celem jest ujednolicenie regulaminów testowania psów ratowniczych oraz standardów szkoleniowych, selekcja zwierząt pod kątem przydatności do ratownictwa oraz podtrzymywanie wysokiego poziomu użytkowego zespołów ratowniczych. W ten sposób ratownictwo stało się kolejną dyscypliną psich sportów.
 
 
Źródło i więcej: http://psy.pl

Dog dancing – Dla widza sprawia wrażenie wspólnego tańca psa i jego pana. W rzeczywistości jest jednak połączeniem różnych sztuczek, które pies wykonuje w rytm muzyki, z pamięci lub znaki właściciela. Wyróżnia się dwa typy tańca z psem: heelwork to music, freestyle Heelwork to music to wykonywanie różnych figur przez psa przy nodze właściciela w rytm odpowiednio dobranej muzyki. Freetyle daje dużo większą swobodę zaprezentowania pomysłowości oraz umiejętności. Pies może wykonywać dowolne figury, łącznie z tymi, które wykonuje daleko od przewodnika. Program, któremu towarzyszy odpowiednio dobrana do układu muzyka, oceniany jest podobnie jak np. łyżwiarstwo figurowe. Są figury obowiązkowe, a każdemu trikowi przyznaje się odpowiednią ilość punktów. Ponadto oceniana jest spójność układu, posłuszeństwo psa oraz ogólna widowiskowość.
 
Źródło: http://www.psiesztuczki.pl/sport/dancing/

Psie zaprzęgi – sposób poruszania pojazdu zaprzęgowego, najczęściej sań na śniegu, ale także lekkiego wózka przez zespół psów. Liczba psów zależy od ich wielkości i siły, od ciężaru ciągnionego pojazdu, od długości trasy i od pofałdowania terenu. Prócz zastosowań transportowych psie zaprzęgi wykorzystywane są w sporcie i w rekreacji. W tych przypadkach zadaniem zaprzęgu jest ciągnięcie pojazdu przewożącego pojedynczego człowieka (sanie lub wózek), ciągnięcie narciarza lub ciągnięcie kolarza. Psie zaprzęgi potrafią osiągać na zawodach średnie prędkości ponad 30 km/h, a maksymalnie do 50 km/h.
 
Źródło: Wikipedia